Termin „inteligencja społeczna” jest dla wielu osób znajomy, choć nie wszyscy mogą z łatwością wyjaśnić jego znaczenie. To pojęcie jest kluczowe dla zrozumienia, jak relacje międzyludzkie wpływają na nasze życie zawodowe. Wyrażenie to zostało wymyślone przez amerykańskiego psychologa Edwarda Lee Thorndike’a w 1920 roku i odnosi się do zdolności do zrozumienia innych ludzi, sterowania nimi oraz logicznego prowadzenia interakcji międzyludzkich.
Teoria inteligencji społecznej Thorndike’a była inspiracją dla wielu późniejszych naukowców, którzy rozwijali i uzupełniali tę koncepcję. Howard Gardner, inny amerykański psycholog, wprowadził koncepcję „inteligencji wielorakiej” w 1983 roku, identyfikując różne rodzaje inteligencji, takie jak językowa, logiczna, wizualno-przestrzenna, muzyczna, społeczna (lub interpersonalna), intrapersonalna (refleksyjna), ruchowa i przyrodnicza. Daniel Goleman, na początku XXI wieku, zgłębił pojęcie inteligencji społecznej, podkreślając jej powiązanie z inteligencją emocjonalną i wskazując, jak manifestuje się ona w praktyce.
Według modelu Golemana, inteligencja społeczna jest oparta na dwóch głównych filarach: świadomości społecznej, która odnosi się do naszej zdolności do rozumienia intencji, potrzeb i słów innych ludzi, oraz sprawczości społecznej, która odnosi się do naszej zdolności do wykorzystania tej świadomości do podejmowania właściwych działań wobec innych. W skrócie, inteligencja społeczna to umiejętność efektywnego komunikowania się z innymi ludźmi, nawiązywania harmonijnej współpracy i rozumienia ich motywacji.
Osoby posiadające tę formę inteligencji są w stanie prawidłowo zinterpretować kontekst komunikacyjny i odpowiednio dobierać słowa. Rozumieją, jak postępować w danym momencie i jak komunikować się, aby skutecznie przekazać swoje myśli. Inteligencja społeczna obejmuje zdolność do komunikacji nie tylko werbalnej, ale także niewerbalnej, co oznacza umiejętność czytania mowy ciała i stosowania odpowiednich gestów i mimiki. Co więcej, osoby te cechuje empatia i zdolność do głębokiego zrozumienia uczuć innych, a także umiejętność skutecznego radzenia sobie z emocjami.